Uniek zijn versus perfectie
We zijn allemaal uniek en toch gedragen wij ons niet altijd zo, we zien er niet voldoende de meerwaarde van. De mensen worden in groepen en hokjes verdeeld, in categorieën van slim naar minder slim, er wordt meer en meer perfectie geëist en toch vergeten zoveel mensen het belangrijkste, gelukkig zijn . Je hoeft echt niet perfect te zijn om gelukkig te zijn.
In deze blog vertel ik mijn visie. De bedoeling van de blog is dat je door mijn visie misschien beter kan bepalen wat je eigen visie is. Je hoeft niet akkoord te gaan, maar wees tenminste eerlijk tegenover jezelf en heb respect voor een anders visie en uniek zijn.
Een meerwaarde van uniek zijn is dat je niet naar een ander hoeft te kijken of jezelf te vergelijken met wat een ander kan. Bij jaloezie vergeet je je eigen uniek zijn. Dan kijk je niet naar wie jij bent en wat je allemaal kan, dan zie je alleen wat een ander kan. En door je daar op te focussen krijg je soms een verkeerd beeld van die persoon , zie je niet wie die werkelijk is, net zomin je nog een duidelijk beeld hebt van wie je zelf bent.
Het ego staat het uniek zijn ook soms in de weg. Het ego wil soms dat mensen opkijken naar je, dat mensen je volgen en hun eigen visie laten vallen. Dat gebeurt tegenwoordig in alle branches. Door de lokroep van macht worden de mensen soms slachtoffer van hun eigen ego en negeren ze het unieke zelf van de anderen, willen ze mensen geen kans geven om een eigen visie te bepalen die strookt met hun unieke zelf
We zijn allemaal uniek. Een uitspraak die veel gedaan wordt en al evenveel zichzelf tegenspreekt. Kinderen worden al vroeg beoordeeld, niet op wie ze werkelijk zijn en de kansen die ze nog moeten krijgen om te groeien maar op hun intelligentie die ze op een te jonge leeftijd willen vaststellen. Iets wat eigenlijk niet zomaar vastgesteld kan worden want je kan intelligent zijn en toch slechte resultaten halen omdat je je aandacht er niet bij kan houden vanwege het mooie weer of omdat het je niet interesseert of misschien als je nog jong bent en je liever meer buiten zou willen spelen dan te voldoen aan de vele eisen die je gesteld worden.
Er worden al vroeg zoveel eisen aan kinderen gesteld, ze moeten al aan zoveel waarden voldoen en liefst zo perfect mogelijk zijn. Dit neemt de waarde van de kindertijd af en tegelijk ligt de oorsprong bij onzekere ouders. Ze willen ook het perfecte gezin , misschien om indruk te maken bij familie , vrienden of collega’s en daarbij vergeten ze dat gelukkige kinderen belangrijker zijn dan kinderen die constant onder druk gezet worden om perfect te zijn. Ze vergeten dat elk kind een uniek persoon is, en zij als ouder ook uniek zijn en de aangewezen personen zijn om hun kinderen te begeleiden in hun zoektocht naar hunzelf.
Als we kijken in de werksfeer, dan zien we tegenwoordig dat veel bedrijven de “perfecte ” persoon zoeken om voor hen te werken. Er worden zoveel eisen gesteld aan werknemers dat je je afvraagt wie daar nog kan aan voldoen zonder hun eigen gezin en geluk op de helling te plaatsen. En dan spreken we ook nog niet over de vele mensen die te kampen hebben met een burn-out . Als je constant moet voldoen aan de eisen van werkgevers dan kan dat alleen als het past in je eigen patroon van uniek zijn. Je hebt misschien mensen die alleen maar willen werken, die zelfs leven voor hun werk, maar je hebt veel mensen die ook nog een leven naast hun werk willen. Die willen gewaardeerd worden voor wie ze zijn en wat ze doen zonder dag en nacht klaar te moeten staan voor hun werk.
Ik heb de indruk dat de waarde van het woord ” uniek zijn ” tegenwoordig niet helemaal tot zijn recht komt. Om ons uniek zijn te waarderen kunnen we best beginnen met eerlijk te zijn tegenover onszelf en de anderen. Kunnen we ook beter beginnen met respect te hebben voor onszelf en voor de anderen. Het is tijd om even in alle stilte te luisteren naar wat enkel jij kan horen, zien en voelen en zo meer aandacht te geven aan je intuïtie en je leven meer in evenwicht te brengen, te beseffen hoe waardevol je bent zonder perfectie.
Onze visie kan veranderen naarmate we zelf meer open staan voor onszelf en het leven, dat hoeft niet verkeerd te zijn zolang je open kan staan voor andere visies zonder elkaar aan te vallen of de behoefte hebt om anderen te overtuigen van wat jij denkt dat anderen moeten doen. Wat goed voor jou is , is niet noodzakelijk goed voor een ander en niemand hoeft perfect te zijn.
Catherine